Ρεϊς-Ντερέ
Τραγούδια των προσφύγων του Ρεϊς-Ντερέ Μικράς Ασίας
Τραγουδά η οικογένεια Σωτηρίου Μαυράκη

Πίσω στα τραγούδια
Στου Ρεϊζντερέ τα μέρη

Στου Ρεϊζντερέ τα μέρη δούλεψα ΄να καλοκαίρι,
είχε βρύσες και ποτάμια και χιλιώ λογιώ καλάμια.

Κι από μέσα απ΄ το καλάμι, βγαίνει μια με τουλουπάνι,
που ΄χε τα μαλλιά κορώνα και κορμί σαν την κολόνα.

Είχε τα μαλλιά μετάξι και δεμένα με την τάξη,
είχε κούτελο μικράκι, όμορφο σαν νεραντζάκι.

Είχε φρύδια σα γαϊτάνι, που ζωγράφος δεν τα φτιάχνει,
είχε μάτια ζαχαρένια, μάγουλα τριανταφυλλένια.

Είχε μύτη κοντυλένη, αγγελοζωγραφισμένη,
είχε μάγουλα ζαφείρια, σαν της Πόλης τα γεφύρια.

Είχε στόμα δαχτυλίδι, που ΄ν΄ του έρωτα παιχνίδι,
κι αχειλάκια μερτζανένια, δόντια μαργαριταρένια.

Και πηγούνι λακκουδάτο, μυρωδιές κι ανθούς γεμάτο.
Είχε το λαιμό χιονάτο, μαστραπά νερό γεμάτο.

Είχε μπέτι μαρμαρένιο και κορμί κυπαρισσένιο
και βυζάκια σαν λεμόνια, που ΄ναι άσπρα σαν τα χιόνια.

Είχε χέρια σαν λαμπάδες, που τ΄ς ανάβουν αρχοντάδες
και δαχτύλια σαν κοντύλια, γι αρμαθιά τα δαχτυλίδια.

Είχε μέση που λυγίζει και τους νιους τους δαιμονίζει,
είχε κλείες που λυγίζουν, στο χορό και γονατίζουν.

Είχε είκοσι δαχτύλια, πατριαρχικά κοντύλια,
είχε ποδοστραγαλάκι, όμορφο σαν φουντουκάκι.

Ω, χαρά στηνε τη μάνα, που ΄χει τέτοια μαντζουράνα,
ω, χαρά στονε τον κύρη, που ΄κανε τέτοιο ζαφείρι.

Βάλετε κρασί να πιούμε και καλά το τραγουδούμε.
Τίρι τίρι το ποτήρι, στη χαρά του νοικοκύρη!

Πίσω στα τραγούδια